Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη, η Βασιλεύουσα, είναι η κατεξοχήν πόλη, η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας, η οποία είναι εξ ορισμού οικουμενική, κι έτσι είναι η πόλη που βασιλεύει στην οικουμένη. Είναι η Βασιλεύουσα, αφού εκεί έχει την έδρα του ο βασιλεύς, ο αυτοκράτωρ Ρωμαίων, αλλά και ο Πατριάρχης, που είναι Πατριάρχης Οικουμενικός. Είναι η πρωτεύουσα, αλλά ταυτόχρονα η καρδιά και το σύμβολο ολόκληρης της αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατορία και η πρωτεύουσά της συνδέονται με τρόπο αξεδιάλυτο, έτσι που τους ύστερους βυζαντινούς αιώνες η πρωτεύουσα είναι η αυτοκρατορία, και η πτώση αυτής της πόλης σηματοδοτεί και το τέλος του ίδιου του Βυζαντίου. Η Κωνσταντινούπολη για τους κατοίκους της έχει ένα χαρακτήρα τριπλό: είναι μια πόλη που οι ρίζες της βρίσκονται στην ελληνική αρχαιότητα, συχνά πλεγμένες με μύθους και θρύλους, είναι μια πόλη ρωμαϊκή, αφού ανακαινίσθηκε από ένα παλαιότερο ρωμαίο αυτοκράτορα, τον Σεπτίμιο Σεβήρο, και τέλος, είναι μια πόλη κατεξοχήν χριστιανική, αφού θεωρήθηκε ότι ιδρύθηκε εξαρχής ως χριστιανική πόλη από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο. Αυτή η τελευταία ιδιότητα είναι και η πιο σημαντική στη συνείδηση των βυζαντινών ανθρώπων, μιας και η μορφή αυτή της πόλης είναι το αποτέλεσμα, αλλά και το σύμβολο ενός αληθινού θαύματος, δηλαδή της μεταστροφής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον χριστιανισμό. (...)