Ο Κάμπος της Χίου, ένα κατοικημένο δάσος εσπεριδοειδών, είναι ο τόπος εκείνος της χώρας μας που το όνομά του ταυτίζεται με την έννοια «περιβόλι». Μέσα σε αυτό το περιβόλι, πίσω από ψηλούς μαντρότοιχους και πόρτες που προφυλάσσουν από το βλέμμα του περαστικού, κρύβονται τα αρχοντικά του Κάμπου. Σπίτια ξεχωριστά, κτισμένα τους προηγούμενους αιώνες από την ακμάζουσα χιώτικη διασπορά που διατηρούσε τους δεσμούς της με το νησί. Για τα ιδιαίτερα αυτά στοιχεία ο Κάμπος χαρακτηρίστηκε ιστορικός τόπος με υπουργική απόφαση του 1990 και παραδοσιακός οικισμός με προεδρικό διάταγμα του 1992. Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση η περιοχή «αποτελεί μοναδικό οικιστικό γεωργικό σύνολο στον ελλαδικό χώρο, όπου συνυπάρχουν αρμονικά η κατοικία με τις γεωργικές λειτουργίες σε χωροθετημένα διακόσια περίπου κτήματα, περιβαλλόμενα από ψηλούς περίτεχνους μαντρότοιχους. (. . .)».