Η Σιντό, η μητέρα της Κολέτ, με την ποιητική ιδιοσυγκρασία, είναι η καταλληλότερη για να την οδηγήσει στους γαλήνιους τόπους που επιθυμεί η ώριμη πια γυναίκα και συγγραφέας. Έτσι αρχίζει ένας διάλογος μαζί της, μέσα από τα γράμματα που εκείνη της είχε στείλει στο παρελθόν, την ίδια στιγμή που η Κολέτ συνομιλεί και με τον νεαρό ερωτευμένο Βιάλ, τον πειρασμό που πάντα καραδοκεί. Το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης είναι το βιβλίο αυτό, "Η γέννηση της μέρας", γεμάτο από τη συγκίνηση των αναμνήσεων αλλά και την τρυφερή προσδοκία κάποιου απάνεμου μέλλοντος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Δεν πιστεύω ότι υπάρχει σήμερα στη Γαλλία κάποιος που να γράφει καλύτερα από την Κολέτ" (Σόμερσετ Μωμ), "Η Κολέτ είναι η μόνη από το φύλο της που ξέρει ότι το γράψιμο είναι τέχνη. Αυτή την τέχνη την κατέχει, με αποτέλεσμα να μπερδεύει πολλούς άντρες που την αγνοούν" (Πωλ Βαλερύ), "Η Κολέτ γράφει όπως σκέφτεται, όπως αισθάνεται, όπως μιλάει. Ανάμεσα σ' αυτό που διαβάζουμε και σ' αυτό που σκέφτηκε, αισθάνθηκε ή είπε, δε μεσολαβεί τίποτα. Είναι το φυσικό ύφος" (Ανρί ντε Μοντερλάν).