- Ομολόγησε ότι θα επωφεληθείς για να ξαναγυρίσεις στους γονείς σου!

- Δεν νομίζω.

- Αλλά δεν είσαι σίγουρη! Μ' άλλα λόγια, θα το έκανες!

Αυτό ήταν αρκετό για να τον κάνει εκτός εαυτού. Έβλεπε πολύ καθαρά το δωμάτιο που τον νευρίαζε, το σπίτι της οδού Κρεζ, τα δύο φωτισμένα παράθυρα και τη Ζυλιέτ, στο πιάνο, κοντά στον πατέρα της που της γύριζε τις σελίδες.

Αργότερα οι άνθρωποι θα έλεγαν:

- Κάποτε είχε μια περιπέτεια με κάποιον αλήτη που είχε άσχημο τέλος. Γιατί ακόμα και να μην παντρευόταν; 

- Με πονάς Εμίλ!

Της κρατούσε το κεφάλι με τα δυο του χέρια, τη γύριζε προς τη λάμπα για να τη βλέπει καλύτερα και ανακάλυπτε μια Ζυλιέτ απάνθρωπη, ήρεμη.