Οι δυο βασιλικοί λόγοι του Θεόδωρου Μετοχίτη, με τους οποίους εγκωμιάζεται ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ ο Παλαιολόγος (1282-1328), αποτελούν σημαντικές πηγές της ιστορίας της πρώϊμης παλαιολόγειας περιόδου. Μας μεταφέρουν στο κλίμα της αποχής, δίνοντάς μας την δυνατότητα να ανασυνθέσομε την τρέχουσα ιδεολογία της βυζαντινής αυλής στο τελευταίο τέταρτο του ΙΓ’ αιώνα, και τον ιδεολογικό κόσμο του συγγραφέα τους. Ο Μετοχίτης δεν περιορίζεται στην αναπαραγωγή των βυζαντινών στερεοτύπων για τον χαρακτήρα και τον προορισμό της αυτοκρατορίας. Προσπαθεί να δει τα πράγματα από άλλη προοπτική, καθώς εμπνέεται από κείμενα της ύστερης αρχαιότητας, τα οποία αξιοποιεί στα έργα του. Οι δυο βασιλικοί λόγοι εκδίδονται για πρώτη φορά συνοδευόμενοι από νεοελληνική μετάφραση, σημειώσεις και εκτενή εισαγωγή στην οποία παρουσιάζεται αναλυτικά το ιστορικό και ιδεολογικό τους πλαίσιο.