Το βιβλίο «Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης» περιγράφει μια συγκλονιστική ανθρώπινη τραγωδία. Ή μάλλον ένα άθροισμα μερικών χιλιάδων ανθρώπινων τραγωδιών, ανεξιχνίαστου ακόμη και σήμερα αριθμού, οι οποίες ήρθαν να προστεθούν και αυτές - όταν πια ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του - στις τόσες άλλες προηγηθείσες ανθρώπινες τραγωδίες, καθιστώντας έτσι το όνομα «Δρέσδη» συνώνυμο της καταστροφής μιας πυκνοδομημένης αστικής περιοχής με συμβατικά (και όχι πυρηνικά) όπλα. Η πόλη αυτή καταδικάστηκε σε θάνατο και σε αφανισμό με μια διπλή νυχτερινή επιδρομή βρετανικών βομβαρδιστικών, η οποία συνοδεύτηκε και από μια ακόμη επίθεση των Αμερικανών την επόμενη μέρα. Οι συγκλονιστικές, συνάμα και ωμές, περιγραφές του χάους που ακολούθησε τις επιδρομές και του τρόπου που όσοι απέμειναν ζωντανοί προσπάθησαν να «διαχειριστούν» το πρόβλημα των χιλιάδων άταφων νεκρών, σίγουρα αιχμαλωτίζουν ή και «σοκάρουν» το απαιτητικό κοινό, το οποίο θέλει να βιώσει την εμπειρία της ανάγνωσης ενός συγγράμματος σχετικού με ένα από τα τραγικότερα συμβάντα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το best-seller του David Irving δεν προσπαθεί να πει τίποτε περισσότερο από το απολύτως αυτονόητο, ότι δηλαδή ο πόλεμος είναι από τη φύση του μια πολύ βρόμικη υπόθεση, για να μπορέσει να βγει έστω και ένας «καθαρός» μέσα απ' αυτόν.