Η εργασία αυτή αποτελεί συμβολή στην ιστορική κοινωνιολογία της Αριστεράς. Η έννοια της Αριστεράς θεμελιώνεται στην υλιστική θεώρηση της ιστορίας της μαρξικής παράδοσης όπου και αναλύονται οι τρεις ιστορικές στρατηγικές για την επαναστατική αλλαγή. [. . .] Οι αδιέξοδες αυτές στρατηγικές της Αριστεράς εγείρουν σήμερα υπαρξιακά ζητήματα για την ίδια την Αριστερά ως προς τον λόγο και την πράξη της στη φάση της ύστερης νεωτερικότητας του 21ου αιώνα. Στην εργασία αυτή σκιαγραφείται ένας αναστοχασμός αναζητώντας το όραμα και την ουτοπία στη λειτουργία της οικονομίας, τη δυναμική της κοινωνίας και την άσκηση της πολιτικής.