Οι δυνάμεις του 19ου αιώνα διένυσαν την πορεία τους και έχουν εξαντληθεί. Τα οικονομικά κίνητρα και τα ιδεώδη αυτής της γενιάς δεν μας ικανοποιούν πλέον: πρέπει να βρούμε ένα νέο τρόπο και πρέπει να υποφέρουμε ξανά την αδιαθεσία και τελικά τις ωδίνες μιας νέας βιομηχανικής γέννησης. [...] Η ευκαιρία όμως χάθηκε στο Παρίσι, στη διάρκεια των έξι μηνών που ακολούθησαν την ανακωχή, και πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να επανορθώσουμε το κακό που έγινε εκείνον τον καιρό. Η μεγάλη στέρηση και οι μεγάλοι κίνδυνοι έχουν γίνει αναπόφευκτοι για την κοινωνία. Ό,τι μένει ανοιχτό τώρα σε μας είναι να ανακατευθύνουμε, στο βαθμό που έγκειται στις δυνάμεις μας, τις θεμελιώδεις οικονομικές τάσεις που κείτονται κάτω από τα γεγονότα της στιγμής, έτσι ώστε να προωθήσουν την επανεγκατάσταση της ευημερίας και της τάξης, αντί να μας οδηγήσουν βαθύτερα στη δυστυχία. [...] η χρεοκοπία και η παρακμή της Ευρώπης θα επηρεάσει μακροπρόθεσμα τους πάντες, ίσως όμως όχι με έναν τρόπο εντυπωσιακό ή άμεσο. Αυτό έχει μια ευοίωνη πλευρά. Μπορεί ακόμα να έχουμε χρόνο να επανεξετάσουμε τις πορείες μας και να δούμε τον κόσμο με νέα μάτια. Για το άμεσο μέλλον αναλαμβάνουν δράση τα γεγονότα και το εγγύτερο πεπρωμένο της Ευρώπης δεν είναι πλέον στα χέρια κανενός. Τα γεγονότα του επερχόμενου έτους δε θα διαμορφωθούν από τις προμελετημένες πράξεις των πολιτικών ανδρών, αλλά από τα κρυμμένα ρεύματα, που ρέουν αδιάκοπα κάτω από την επιφάνεια της πολιτικής ιστορίας, την έκβαση των οποίων δεν μπορεί να προβλέψει κανένας. Με ένα μόνο τρόπο μπορούμε να επηρεάσουμε αυτά τα κρυμμένα ρεύματα - θέτοντας σε κίνηση εκείνες τις δυνάμεις της εκπαίδευσης και της φαντασίας που μεταμορφώνουν τη γνώμη. Το μέσο πρέπει να είναι η βεβαίωση της αλήθειας, η αποκάλυψη της ψευδαίσθησης, η διάλυση του μίσους, η διεύρυνση και η εκπαίδευση των ανθρώπινων αισθημάτων και νοοτροπιών.