Μια διπλή κίνηση χαρακτηρίζει την ιδιωτική ζωή στις σύγχρονες κοινωνίες: αφενός μια ελάττωση των δεσμών εξάρτησης μεταξύ των γενεών και των φύλων προς όφελος μιας καλύτερης ποιότητας των διαπροσωπικών σχέσεων - αφετέρου μια αύξηση του κρατικού και του κοινωνικού παρεμβατισμού με τη διαμεσολάβηση του σχολείου, των οικογενειακών και κοινωνικών πολιτικών μεθόδων και των ψυχολογικών γνώσεων. Έτσι, η «προσωποποίηση» των σχέσεων μεταξύ των συζύγων καθώς και μεταξύ των γονέων και των παιδιών - τόσο των εφήβων όσο και των ενήλικων - συμβαδίζει με μια κοινωνικοποίηση της ιδιωτικής σφαίρας. Γενικότερα, αυτό το έργο προτείνει μια θεωρητική σκέψη η οποία, παρουσιάζοντας τα κυριότερα αποτελέσματα στον τομέα της κοινωνιολογίας της οικογένειας, επιτρέπει στον αναγνώστη την κατανόηση των μεταβολών που επήλθαν στους κόλπους της σύγχρονης οικογένειας.