Ό,τι γνωρίζουμε για την κοινωνία και τον κόσμο της, το γνωρίζουμε σχεδόν αποκλειστικά από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως έχουμε την υποψία ότι αυτή η γνώση χειραγωγείται ή ότι τουλάχιστον δημιουργείται με εξαιρετικά επιλεκτικό τρόπο. Για παράδειγμα, η γνώση καθοδηγείται από λίγους παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν την ειδησεογραφική αξία των πληροφοριών ή παρουσιάζουν τις ψυχαγωγικές εκπομπές ως ελκυστικές. Όμως η κριτική γνώση αυτής της διαδικασίας δεν έχει κατορθώσει να επικρατήσει. Η πραγματικότητα γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή έτσι όπως παρουσιάζεται από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και αναπαράγεται αναδρομικά, στηριζόμενη στον ίδιο της τον εαυτό. Το παρόν κείμενο προσπαθεί να εξηγήσει αυτές τις διαδικασίες και να τις ανακατασκευάσει στο πλαίσιο μιας γενικής θεωρίας τελεστικά κλειστών κοινωνικών συστημάτων.