Η συγκέντρωση θεωρητικών αναλύσεων διαφορετικών έργων ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, με κοινό άξονα προσέγγισης τη «Θεωρία της Αφήγησης», επιτρέπει μια εκτεταμένη δοκιμή των θεωρητικών εργαλείων πάνω στο λογοτεχνικό κείμενο, την ανάπτυξη των επιμέρους θεωρητικών εννοιών ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε έργου, αλλά και μια σφαιρικότερη ανα-διατύπωση της εν λόγω θεωρίας. Κεντρικό άξονα αποτελεί η «Αφηγηματολογία» του Ζεράρ Ζενέτ, γι’ αυτό και το βιβλίο συνοδεύεται από Παράρτημα με μια συνοπτική παρουσίαση της τυπολογίας όσο και των αφηγηματικών κατηγοριών που εισήγαγε ο Γάλλος θεωρητικός