Η πρόσβαση στην αντικειμενική κατανόηση της ομοφυλοφιλίας απαιτεί να προσκολληθεί κανείς σε συγκεκριμένες θέσεις.
Η πρώτη, φυσικά, συνίσταται στην απομάκρυνση οποιασδήποτε κριτικής αξιών από την αντίληψη των πραγμάτων. Αναφερόμαστε στην πιο δυσμενή στάση, αυτήν κατά την οποία ο συγγραφέας δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τη δική του αποστροφή. Συχνότατα, εξάλλου, η ομο-φυλοφιλία προσεγγίζεται για να δικαιολογήσει μια ηθική καταδίκη που έχει προηγηθεί και, εκ του μακρόθεν, για να εξετασθεί το πρόβλημα. Είναι προφανές ότι τέτοια εγχειρήματα, μετά την άνοδο της σεξολογίας στο επίπεδο της επιστήμης, δεν έχουν ενδιαφέρον, παρά μόνον ως ακούσια μαρτυρία για τη νοοτροπία του συγγραφέα.
Η αντίθετη θέση είναι εξίσου επικίνδυνη. Το κοινωνιολογικό και πολιτικό πλαίσιο των περισσοτέρων δυτικών κρατών επέτρεψε, πράγματι, στους ομοφυλόφιλους των δύο φύλων, μερικοί εκ των οποίων περνούν συχνά από δραματικές δοκιμασίες, να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να παλέψουν ανοιχτά ενάντια στις προφανείς αδικίες. Πιο συγκεκριμένα, στις Η.Π.Α., οι γραπτές απόψεις και οι δημόσιες διαδηλώσεις άρχισαν να επηρεάζουν την επιστημονική σκέψη και κατάφεραν να την αλλοιώσουν.
Ένα ολόκληρο ιδεολογικό ρεύμα βρήκε στην Κοινωνιολογία ένα αποτελεσματικό μέσο για να ακουστεί. Συνεπώς, η αλήθεια μιας θεωρίας δεν κρίνεται πλέον από την ικανότητά της να οργανώνει με ομοιογενή τρόπο τα γεγονότα, αλλά σε σχέση με την ιδεολογία. Αυτή η κριτική συνίσταται στο να ισχυρίζεται κανείς ότι αποδεικνύει πως όλες οι διαβεβαιώσεις που απορρίπτει, π.χ. εκείνες που καταγγέλλει ότι ανήκουν στο ιατρικό ή βιολογικό μοντέλο, δεν είναι παρά η έκφραση μιας κυρίαρχης ιδεολογίας, η οποία επιβάλλει τις δικές της αξίες και καθόλου μιας αντικειμενικής προσπάθειας κατανόησης, της οποίας κανείς αρνείται ακόμα και την δυνατότητα, στο όνομα ενός επιστημονικού ρελατιβισμού. Όλα πρέπει να υπακούουν σε μια ιδέα ισχυρή και απλή: η ομοφυλοφιλία δεν είναι παρά ένας άλλος τρόπος ζωής (alternative life - style)