"Από το ξεκίνημα αυτής της ελληνικής προσπάθειας για την οικοδόμηση ενός τεχνητού και ανθρώπινου χώρου όπου θα ήταν δυνατή η πραγμάτωση της δικαιοσύνης και όπου η κοινή μοίρα θα κυβερνιόταν απ' την ανθρώπινη βούληση, οι πολίτες ήταν η πόλη, και επομένως και το Κράτος. Δεν υπήρχε ένα Κράτος αποκομμένο απ' τους πολίτες. Ήδη από τα τολμηρά μέτρα του Σόλωνα υπέρ της συμμετοχής όλων στην λήψη αποφάσεων, το Κράτος γεννήθηκε ως ένας οργανισμός προσανατολισμένος στην προάσπιση του κοινού συμφέροντος και των ατομικών δικαιωμάτων έναντι των ιδιωτικών συμφερόντων και της αυθαιρεσίας των ισχυρών οικογενειών και των οργάνων κυριαρχίας τους. Δηλαδή, από το πρώτο κιόλας βήμα, το Κράτος ξεκίνησε να οικοδομείται ως ένα. Όλοι σε αντιδιαστολή με ένα Εκείνοι. [... ] Εν τέλει, η ιστορία της αθηναϊκής δημοκρατίας δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η ιστορία της σταδιακής μεταβίβασης της εξουσίας στα χέρια των πολιτών. Γι' αυτό και σήμερα, ίσως θα ήταν σκόπιμο να ιχνηλατήσουμε στις γωνιές αυτής της ακατάβλητης πόλης αυτό που τότε οδήγησε σ' εκείνο το εντυπωσιακό επίτευγμα ν' ανιχνεύσουμε την κληρονομιά της και ακόμα ν' αναγνωρίσουμε τις προκλήσεις της και να το κάνουμε τώρα, ως κάτι ανυπέρθετο, τώρα που στις ελαττωματικές μας δημοκρατίες οι πραγματικές αποφάσεις λαμβάνονται όλο και πιο μακριά από τους πολίτες."