Ένα ζευγάρι χωρίζει. Εκείνος, ο Χάρολντ Μόρις, είναι σαραντάρης, εκείνη, η Λενόρ Ντούλαν, είκοσι έξι. Μετά από μια συμβίωση μερικών ετών αυτό που απομένει είναι τα προσωπικά αντικείμενα που μοιράστηκαν κατά τη συγκατοίκησή τους. Από ρούχα έως βιβλία και μικροπράγματα, προσωπικά αντικείμενα του καθενός. Τα βγάζουν λοιπόν σε δημοπρασία σε έναν καθόλα έγκυρο οίκο, της Νέας Υόρκης και, μάλιστα, μια σημαδιακή ημέρα: του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου του 2009!
Το βιβλίο αυτό, που είναι εν μέρει graphic novel εν μέρει κανονικό μυθιστόρημα, διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. "Διαβάζεται" σημαίνει: διαβάζοντας τις φωτογραφίες των αντικειμένων του ζευγαριού που υπόκεινται σε πλειστηριασμό (καθώς και τις ευφάνταστες λεζάντες που τα συνοδεύουν) διαβάζουμε την ιστορία μιας συμβίωσης στα χρόνια όπου όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται...
Παρακολουθώντας από φωτογραφία σε φωτογραφία (στο βιβλίο περιέχονται πάνω από 300!) τα προσωπικά αντικείμενα που συνόδευσαν δυο συντρόφους στον εικοστό πρώτο αιώνα παρακολουθούμε, μέσα από την κλειδαρότρυπα, τι ένωσε και τι χώρισε τους δύο αυτούς ανθρώπους, τα διαφορετικά ενδιαφέροντα που μπορεί να μοιράστηκαν αλλά και τις λύπες ή τις χαρές που για κάποιο χρόνο τους ένωσαν - αλλά, εν τέλει, δεν κατάφεραν να μην τους χωρίσουν...
Όσοι είναι εξοικειωμένοι με το σύγχρονο γραφιστικό μυθιστόρημα είναι βέβαιο ότι θα ενθουσιαστούν με την πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου που μετασχηματίζει τα παλαιά φωτορομάντζα σε μια προωθημένη γραφιστική μορφή. Ο μύθος εδώ προωθείται εκ παραλλήλου από την εικόνα και τη λεζάντα της. Έτσι, για παράδειγμα, μια ολοσέλιδη εικόνα με διατηρημένα ξερά λουλούδια, λίγο πριν τον τελικό χωρισμό του ζεύγους, υπογραμμίζει την εξίσου μαραμένη σχέση, ενώ μια κάρτα που στέλνει από την Αθήνα ο Χάρολντ στην Λενόρ (ευχόμενος να προλάβει να γιορτάσουν μαζί την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου...) βρίσκεται μέσα σ' έναν τόμο που φέρει τον εύγλωττο τίτλο Ελληνική τραγωδία...
Κάτω από μια άλλη οπτική αυτό το βιβλίο δείχνει τους διαφορετικούς δρόμους που αναζητά η λογοτεχνία σε μια εποχή που το μυθιστόρημα, με τη συμβατική έννοια, αναλώνεται σε μια φτωχή αναπαραγωγή / ρεπορτάζ του καθημερινού...
Σημειωτέον ότι η συγγραφέας εμπνεύστηκε το βιβλίο της αφενός από ένα κατάλογο δημοπρασιών του 2006 με τα προσωπικά αντικείμενα του Τρούμαν Καπότε και αφετέρου από έναν κατάλογο έκθεσης που αφορούσε την αλληλογραφία του Τέντ Χιουζ και της Σίλβια Πλαθ.