Η «Γεωγραφία Νεωτερική» αποτελεί πολύτιμη πηγή στην διερεύνηση των προβλημάτων, όσα ανάγονται στη δομή και στη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας στον φθίνοντα ΙΗ' αιώνα. Οι δύο συγγραφείς εργάστηκαν με την ευαισθησία και την ευσυνειδησία του κοινωνιολόγου, αφού δεν αρκέστηκαν να καταγράψουν ή να περιγράψουν τα κοινωνικά φαινόμενα, αλλά προσπάθησαν να τα αναλύσουν και, συχνά, να τα ερμηνεύσουν. Είναι από τις πρώτες, αν όχι η πρώτη φορά που επιχειρείται από έλληνα συγγραφέα η ανατομία της ελληνικής κοινωνικής και οικονομικής ζωής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Γραμμένη, εξάλλου, σε δημοτικό λόγο, είναι επίσης από τα πρώτα κείμενα όπου το θέμα της γλώσσας εξετάζεται στη θεωρητική του βάση και όπου η χρησιμοποίηση της γλωσσικής αυτής μορφής προβάλλει ως απαραίτητη και αναγκαία, προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος: η όσο ευρύτερη συμμετοχή στην παιδεία.