Έργο γραμμένο το 1602-1603 που δεν γνωρίζουμε πότε και αν παίχτηκε ενόσω ζούσε ο ποιητής, κατατάσσεται απ' τους μελετητές στο λεγόμενο "αρχαϊκό κύκλο" όπως τα: Ιούλιος Καίσαρας, Κοριολανός, Τίτος Ανδρόνικος, Αντώνιος και Κλεοπάτρα. Το εξαίσιο λογοτεχνικό χάρισμα του Σαίξπηρ αποδεικνύεται εδώ για άλλη μια φορά όταν χαρακτήρες έντονοι όπως τα πάθη τους έρχονται σε αντιπαράθεση προσπαθώντας να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Το θέμα του πολέμου που έχουν πραγματευτεί πολλοί συγγραφείς έως σήμερα ερευνάται στον Τρωίλο σε βάθος και καταδεικνύονται όλα τα αρνητικά του στοιχεία.
Με πρωτοφανή κυνισμό οι ήρωες του έργου διαπραγματεύονται αξιώματα, συνειδήσεις, συναισθήματα και ο Σαίξπηρ βρίσκει την ευκαιρία να τονίσει για άλλη μια φορά το μάταιο του αγώνα κάθε ανθρώπου να υπερβεί τα θνητά του όρια νομίζοντας ότι έτσι θα πάρει έστω και γεύση αθανασίας.