(...) Το έργο είναι μια προσπάθεια να δούμε τους πολύ μοναδικούς «ξένους» οι οποίοι όντας από «αλλού» είναι και εντελώς «από εδώ». «Οι σύγχρονοι προλετάριοι, οι μετανάστες», όπως γράφει ο Μπαλιμπάρ. Όλοι περιμένουν από τον συγγραφέα, τον ζωγράφο, τον φιλόσοφο, τον μουσικό να δούνε την εικόνα της αγάπης σαν έναν εξορκισμό του κακού που τελείται συνεχώς. Εάν υπάρχει περίπτωση στο «Δρόμο προς τη Δύση» να τελεστεί αυτός ο εξορκισμός, το μόνο στήριγμα θα είναι η αξιοπρέπεια των προσώπων. Γιατί το κακό αναγκαστικά είναι έντονο, η πραγματικότητα είναι απίστευτα άγρια. Αφιερώνουμε τη δουλειά μας σε όλους αυτούς που αναγκάστηκαν και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.