Σε αυτό το τόσο ιδιόμορφο μυθιστόρημα, σε πρώτο επίπεδο έχουμε να κάνουμε με την πιο πεζή καθημερινότητα: συνηθισμένες ζωές, συνηθισμένοι άνθρωποι, η μικροαστική, πληκτική ρουτίνα. Και, σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε ένα φαντασιακό και ονειρικό αφήγημα όπου οι γυναίκες κλαίνε με αιμάτινα δάκρυα, όπου τα παιδιά γίνονται κουρούνες και πετούν μακριά...