Ένα συγκλονιστικό κείµενο, στο οποίο η Ναντιέζντα (το όνοµά της σηµαίνει ελπίδα) αφηγείται τα τελευταία χρόνια της ζωής της µε τον σύζυγό της, τον σπουδαίο ρώσο ποιητή Όσιπ Μαντελστάµ, ζωντανεύοντας µέσα από την άµεση αφήγησή της τη παράνοια στην οποία εγκλωβίστηκε η λογοτεχνική ιντελιγκέντσια της Ρωσίας στα χρόνια του σταλινισµού.