Στη νουβέλα αυτή περιγράφονται οι τελευταίοι μήνες της ζωής ενός ζωγράφου, που η δίψα του για ζωή και το ξέφρενο πάθος του για δημιουργία, θυμίζουν την ένταση του Βαν Γκογκ, τον αγώνα του ενάντια στο θάνατο που προσπαθεί να τον υπερκεράσει με όλο και πιο νέες και όλο πιο τολμηρές εικόνες.
Η νουβέλα αυτή του Χ.Ε. αναφέρεται σε μία μυστική οργάνωση και σ' ένα ταξίδι στην Ανατολή, που σ' όλα τα κράτη και σ' όλους τους χρόνους, πραγματοποιούν οι ανά τον κόσμο διεσπαρμένοι ποιητές, ονειροπόλοι και ρομαντικοί. Η νουβέλα δίνεται συμβολικά μ' ένα κοινό δέσιμο στα διάφορα σημεία.
Ο Έσσε κατόρθωσε, χάρη στην ιστορία του Πήτερ Κάμεντσιντ, του χωριατόπαιδου από το Νίμικον, να ξεπεράσει τη βαρυθυμία που κυριαρχούσε στη ζωή του την εποχή του Έρμαν Λάουσερ. Ο άνθρωπος που κρατάει την πένα στον Πήτερ Κάμεντσιντ είναι πιο υγιής, πιο δυνατός, πιο νέος.
«Όμορφη είναι η νιότη», να τι μας λέει ο τόσο διαχρονικός Έρμαν Έσσε, σε αυτή τη συγκινητική κι ευφρόσυνη αναπόληση ενός αγαπημένου κόσμου που έχει πια χαθεί. Μαγευτικές σελίδες μιας καθάριας, γνήσιας ποίησης των αναμνήσεων, του απόμακρου, της σιωπής, της φύσης. Το γοητευτικό παραμύθι μιας ηλικίας όπου κυριαρχεί η μαγεία της καρδιάς και των αισθήσεων.
Δεν θέλω να ζω μόνο για χάρη της ζωής, δεν θέλω να αγαπώ μόνο χάρη στη γυναίκα. Χρειάζομαι τη μοναχική απόλαυση του καλλιτέχνη. Μόνο έτσι μπορώ να χαρώ τη ζωή, να την υποφέρω. Ξέρω ότι αυτή είναι μια αμφίβολη, διόλου υποδειγματική φιλοσοφία ζωής, αλλά αυτός είναι ο δικός μου δρόμος...