«Ο Σωκράτης εμφανίζεται ως μεσολαβητής μεταξύ του ιδανικού κανόνα και της ανθρώπινης πραγματικότητας. Η ιδέα του μεσολαβητού, του ενδιαμέσου, θυμίζει εκείνη της χρυσής τομής, της ισορροπίας. Θα περίμενε κανείς ν' αντικρίσει μια αρμονική μορφή που αναμιγνύει σε φίνες αποχρώσεις χαρακτηριστικά θεία και ανθρώπινα. Όμως τίποτα τέτοιο δεν είναι αληθές.
Διατρέχοντας την ιστορία της ελληνιστικής και ρωμαϊκής σκέψης, ο Pierre Hadot προσεγγίζει μια σειρά από μείζονα ουσιαστικά και μεθοδολογικά ζητήματα: το φαινόμενο του φιλοσοφείν στην Αρχαιότητα, όπως προκύπτει από τα κοινά χαρακτηριστικά των φιλοσοφικών σχολών, τις πνευματικές ασκήσεις, εγγενείς στην πρόσληψη της φιλοσοφίας ως επιλογής και τρόπου ζωής του...