«Ώσπου να αναδιοργανωθεί η κοινωνία...
Με τρόπο απλό και άμεσο, αποφεύγοντας τις δυσνόητες ορολογίες, η συγγραφέας επιχειρεί μια διερεύνηση των συνειδησιακών επιπέδων μέσα στα οποία λειτουργεί η ανθρώπινη ύπαρξη. Το φυσικό σώμα, το πράνα, η αρχή της επιθυμίας, ο νους, το πνεύμα, δεν είναι παρά αρχές που διέπουν τα διαφορετικά πεδία αναφοράς και εκδήλωσης του ατόμου.
"Οι αιώνιες αλήθειες είναι πάντοτε ανακουφιστικές, όπως η θέα των χιονισμένων βουνοκορφών γι'αυτους που ζούν μια μίζερη ζωή, στους σκονισμένους δρόμους της χαμηλής κοιλάδας. Μακάρι οι υπενθυμήσεις αυτές των αρχαίων γεγονότων της μαθητείας και της ιδιότητας του Διδασκάλου, να τονώσουν την προσπάθεια μερικών και να ενθαρρύνουν την καρτερικότητα άλλων.
...Μόνο κατά ένα μέρος αληθεύει ότι οι συλλογισμοί προέρχονται από τις αισθήσεις. Θα πρέπει να επιδράσει η δύναμη που καταρτίζει τις σκέψεις και που εγκαθιστά συνδετικά δεσμά και επαφές ανάμεσά τους, και επίσης ανάμεσα σ' αυτές και τον εξωτερικό κόσμο. Ο "Στοχασμός" είναι ο πατέρας, η "Αίσθηση" η μητέρα και η "Σκέψη" είναι το παιδί...
Η αξία της γνώσης δοκιμάζεται από τη δύναμή της να εξαγνίζει τη ζωή, και όλοι οι ειλικρινείς σπουδαστές επιθυμούν να εφαρμόσουν τη θεωρητική γνώση που απόκτησαν με τη μελέτη της Θεοσοφίας στην εξέλιξη του δικού τους χαρακτήρα και στη βοήθεια των συνανθρώπων τους.
H θεωρία της Μετενσάρκωσης όπως πολύ εύστοχα τονίζει η Άννα Μπεζάντ, δίνει χαρά και θάρρος σε όσους μη θέλοντας να τα χρωστούν όλα σε κάποια ανθρώπινη ή θεϊκή ευσπλαχνία, περιορίζονται να σοδειάζουν με υπομονή και επιμέλεια, εκείνο που θεωρούν πως είναι δικό τους κτήμα...