Είναι γνωστό ότι η ψυχανάλυση κάνει το ασυνείδητο να μιλάει. Το ότι το ασυνείδητο μιλά για τη σεξουαλικότητα δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν, τώρα που πέρασε ο εικοστός αιώνας. Όμως, ό,τι λέει για τους άντρες και τις γυναίκες εξακολουθεί να είναι αγκάθι για τη θεωρία αλλά και πέτρα του σκανδάλου, όταν υπεισέρχονται οι προκαταλήψεις.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φεμινιστής για να αντιληφθεί τις φροϋδικές προκαταλήψεις, με έντονη άλλωστε τη σφραγίδα του τέλους του 19ου αιώνα. Οι μετα-φροϋδικές συζητήσεις του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, θέλοντας να περιφρουρήσουν την ισοτιμία των φύλων, δεν συνέβαλαν στην πρόοδο του ζητήματος. Η καλή πρόθεση δεν συνιστά θεωρία.
Έπρεπε να φτάσουμε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, και στον Ζακ Λακάν, ώστε να ακουστεί κάτι καινούριο. Καιρός ήταν. Διότι γινόταν αισθητό ότι μία σεξουαλική ανατροπή βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη μέσα στον πολιτισμό - εξέλιξη που είναι πλέον αδύνατον να παραβλέψουμε στις αρχές πλέον του 21ου αιώνα και που παραλίγο να την χάσει η ψυχανάλυση.