"ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΗΝΥΜΑ":
Ανοίγω το παράθυρό μου στο πρωινό φως και το μεγάλο μήνυμα ορμάει στην κάμαρά μου: μου το κραυγάζει η στέγη του αντικρινού σπιτιού με τα κατακόκκινα κεραμίδια, που καθένα έχει γίνει κι από μια φλόγα κάτω από ένα κυρίαρχο και σπάταλο ήλιο, μου το κελαηδάνε δυο φλύαρα ράμφη που κάνουν ανεμπόδιστα και αδιάφορα για κάθε ηθική τάξη τον ερωτικό τους χορό ανάμεσα στα κλαριά του δέντρου που χρόνια τώρα αγωνίζεται να φτάσει ως το παράθυρό μου, μου το βεβαιώνει ολόκληρος ο ουρανός, που απλώνεται καθαρός και καταγάλανος, πρόσωπο ήρεμο και ειρηνικό χωρίς καμία ανησυχία και χωρίς καμία επιφύλαξη. [. . .]

Το βιβλίο τούτο είναι μια παρένθεση στα τόσα και τόσα προβλήματα του καιρού μας, που μας βασανίζουν και συχνά μας κόβουν την ανάσα. Στις σελίδες που το αποτελούν δίνω τις λίγες ώρες ξεγνοιασιάς που έζησα τα τελευταία χρόνια στη θάλασσα και στο βουνό. Θέλω να ελπίζω ότι κι ο αναγνώστης θα δεχτεί μ' ευχαρίστηση αυτή την παρένθεση.