Η αφήγηση μιας ανταρσίας, μισοπέλαγα, γίνεται ο καμβάς όπου ο Μέλβιλ αναπτύσσει δυο πλατείς ορίζοντες στοχασμού: αφενός, γύρω απ τους χαρακτήρες, τα πάθη, το βαθμό ανεξαρτησίας των ανθρώπων, τη θεία δίκη· κι αφετέρου, αναφορικά με τη βαθύτερη σχέση του λόγου (ως φορέα μηνυμάτων κι ως έκφρασης καλλιτεχνικής) με την αλήθεια το πραγματικά «μείζον» ζητούμενο του πολιτισμού μας.