«Αν εξέταζες την παιδεία, που επέβαλε ο Αλέξανδρος, θα έβλεπες ότι έμαθε στους Υρκανούς να παντρεύονται και στους Αραχώσιους να καλλιεργούν τη γη, πως έπεισε τους Σογδιανούς να τρέφουν τους γονείς τους και να μην τους σκοτώνουν, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες τους, αλλά να μην τις παντρεύονται. Ω η θαυμαστή εκείνη φιλοσοφία του, μέσω της οποίας οι Ινδοί προσκυνούν τους ελληνικούς θεούς, κι οι Σκύθες θάβουν τους νεκρούς και δεν τους τρώνε... Πιο ευτυχισμένοι, λοιπόν, είναι αυτοί που υποτάχθηκαν στον Αλέξανδρο από εκείνους που ξέφυγαν την εξουσία του, γιατί αυτών την άθλια ζωή κανείς δεν τη σταμάτησε, ενώ τους άλλους ο νικητής τους να ζουν ευτυχισμένοι τούς ανάγκασε».
Μια καίρια και διεισδυτική τομή στο εκπολιτιστικό έργο του βασιλέως της οικουμένης, το οποίο ο Πλούταρχος ερευνά και ερμηνεύει διεξοδικά, επεξηγώντας σ' εμάς τους κατοπινούς, γιατί ο Αλέξανδρος λατρεύτηκε ως θεός ή μέγας άνδρας από τους λαούς της Ανατολής και γιατί η μνήμη του επιμένει να είναι πάντα ζώσα ανάμεσά τους έως σήμερα.