Οι Φοίνισσαι είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης και διδάχτηκε (παίχτηκε) το 408 π.Χ. μετά την Αθηναϊκή συντριβή στη Σικελία. Αποτελούσε τριλογία μαζί με τις τραγωδίες Υψιπύλη και Αντιόπη, με την οποία ο Ευριπίδης κέρδισε το 2ο βραβειο. Είναι η μόνη τραγωδία από αυτήν την τριλογία, που έχει διασωθεί ολόκληρη.

Το έργο αυτό έχει την ίδια υπόθεση με εκείνη της τραγωδίας του Αισχύλου “Επτά επί Θήβας” σε μεγαλύτερη όμως έκταση και ποικιλία πλοκής.

Το δράμα αυτό χαρακτηρίζεται ως πολύ τραγικό σε σχέση με την σύγχρονη δραματουργία. Και αυτό διότι υπέρ της πατρίδας σφάζεται ο Μενοικεύς γιος του Κρέοντα, ύστερα φονεύονται οι στρατηγοί ηγεμόνες των πολιορκητών πλην ενός, του Αδράστου. Οι δυο αδελφοί διεκδικητές του θρόνου Πολυνείκης και Ετεοκλής αλληλοσκοτώνονται μονομαχώντας, και η μητέρα τους Ιοκάστη αυτοκτονεί πάνω από τα πτώματά τους. Τέλος η Αντιγόνη απειθεί στον Κρέοντα, που είχε διατάξει τη μη ταφή του νεκρού Πολυνείκη, ακολουθώντας μετά τον πατέρα της στην εξορία.