Σε ένα κρατήρα ανάμειξε λοιπόν τη ζωή, τα ήθη, τους γάμους, τη διατροφή. Έδωσε διαταγή να θεωρείται πατρίδα ο κόσμος, ακρόπολη το στρατόπεδο, οι αγαθοί συγγενείς και οι κακοί αλλόφυλοι. Να διακρίνονται οι Έλληνες από τους βαρβάρους, όχι από τα ρούχα κι από τα όπλα, αλλά οι Έλληνες από την αρετή και οι βάρβαροι από την κακία. Να μην υπάρχει διάκριση στα ρούχα, τα τραπέζια, τους γάμους και τη διατροφή. Οι δεσμοί του αίματος και οι κοινοί απόγονοι να κρατούν τους λαούς για πάντα ενωμένους. Αν ο θεός, που είχε στείλει στον κόσμο την ψυχή του, δεν την είχε ανακαλέσει τόσο βιαστικά κοντά του, τότε όλοι οι άνθρωποι θα είχαν ένα νόμο και μια δικαιοσύνη, εμπορευόμενα από κοινό φως.