Ο Πίνδαρος, ο ποιητής με το βαρύ όνομα, ήταν από τα πιο δύσκολα μαθήματα του προγράμματος σπουδών της κλασικής κατεύθυνσης του Φιλολογικού Τμήματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Όμως, τον ευτυχή χειμώνα του 2013 που παρακολουθούσα τα μαθήματα Πινδάρου δοσμένα με ιδιοφυή τρόπο από τον καθηγητή κ. Ι. Καζάζη, άρχισε να μου αποκαλύπτεται ένας ρωμαλέος, τιτανικός θα έλεγε κανείς, χαρακτήρας, ένας μεγαλόπνοος ποιητής γεμάτος ένθεη
σοφία και σχεδόν απόκοσμο σφρίγος. Η γλώσσα της ποίησής του, η αδικημένη δωρική διάλεκτος, τον κάνει ακόμα πιο δυσπρόσιτο σε εμάς τους κοινούς νεοέλληνες που μιλάμε ουσιαστικά την εξέλιξη της αττικής-ιωνικής διαλέκτου αλλά και σε πολλούς κλασικούς φιλολόγους. Όμως η μέθοδος προσπέλασης που μας δίδαξε ο εμπνευσμένος κ. Καζάζης, τον οποίο και ευχαριστώ βαθύτατα, βασισμένη στην λογική ανάλυση του γραπτού λόγου κατά μικρές ενότητες, μια κβαντική τρόπον τινά προσέγγιση, σε συνδυασμό με την λίγη αλλά σημαντική βιβλιογραφική υποστήριξη που μας πρότεινε, βοήθησε να ξεπεραστούν εμπόδια και σιγά-σιγά να καταφέρουμε να αισθανθούμε το άρωμα της
ποίησής του.