Οι "Θάνατοι για τις κυρίες" έχουν χτιστεί με πολύ ευφυή τρόπο. Η ιδιαιτερότητα της φόρμας (η οποία στη δεκαετία του '60 υπήρξε πρόταση για μια νέα ποιητική αντίληψη) στηρίζει το ψυχικό κεφάλαιο του Μέιλερ, ξετυλίγοντας εδώ ένα αισθαντικό σύμπαν εικόνων αλλά και αυθεντικά κομμάτια πραγματικότητας: είναι η ίδια η ζωή που παρουσιάζεται με συμπυκνωμένο τον εσωτερικό ρυθμό της. Η "επίθεση στην πραγματικότητα" (φράση ιδιαίτερα προσφιλής στον Μέιλερ) αποτελεί την κινητήρια δύναμη αυτού του βιβλίου, το σφυγμό και την πνοή του: πολιτικές νύξεις και κοινωνικοί προβληματισμοί, το τραύμα της ατομικότητας, το αδιέξοδο των σχέσεων, οι συναισθηματικές ματαιώσεις, το πρόσωπο των ποικίλων καταστροφών της ύπαρξης. Πρόκειται για τη μοναχική περιπλάνηση ενός πληγωμένου άντρα που περισυλλέγει οπτικές απάτες, για να τις εντάξει σ' ένα βαθύτερο νοηματικό έρμα.