Η Λυρική Ποίηση ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος εξαφανίζεται ουσιαστικά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ενσωματώνεται στο δράμα με την μορφή του χορικού άσματος, για να κάνει ξανά την εμφάνισή της στους αλεξανδρινούς χρόνους, οπότε καλλιεργείται με επιτήδευση από λόγιους ποιητές. Κι αυτό γιατί στο μεταξύ η λογοτεχνία γενικότερα εξειδικεύεται, καθώς απευθύνεται σε ειδικούς και όχι στην κοινότητα...