"Η στάθμη του σώματος ποικίλλει
από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Είναι όπως λέμε: να το φεγγάρι
και αυτό ουσιαστικά είναι ένα
ψάρι στη λίμνη και η λίμνη
σιγά σιγά αποξηραίνεται και σε φωνάζω
με το μικρό σου όνομα.
- Μια τρύπια δεκάρα όλα
στον πάτο της λίμνης
μέσα στη λάσπη και στο όραμα".
Ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ποιητές, ο Γιάννης Κοντός, στη δέκατη έβδομη ποιητική συλλογή του μας χαρίζει σπαράγματα στίχων, ποίηση-απόσταγμα μιας εξαιρετικά βιωμένης ποιητικής εμπειρίας και πορείας.